دوست
گرامی
با سلاهای
صمیمانه!
همان
طور که مطلع هستید
در سالهای اواخر
قرن بیستم و اوایل
قرن بیست و یکم،
جامعهی جهانی
شاهد موفقیتهای
چشمگیری در زمینهی
دفاع از حقوق کودکان
بوده است. اعلامیهی
حقوق بشر، به ویژه
پس از پایان جنگ
در ضرورت پاسخگویی
به مشکل کودکان
بیسرپرست پس از
جنگ، تصویب کنوانسیونهایی
به نفع کودکان
در را دستور کار
جامعهی بینالمللی
گذاشت. با تصویب
کنوانسیون حقوق
کودکان در سال
1989، کنوانسیون 182
در منع کار پرمخاطره
برای کودکان در
سال 1999، کنوانسیون
189 در ارتباط با کار
خانگی و کار کشاورزی
کودکان و... از مهمترین
این دستاوردهاست.
کودکان
در ایران، اما
به دلیل اختیار
و دخل و تصرف دولت
جمهوری اسلامی
در مجموعهی کنوانسیونهای
پذیرفته شدهی
جهانی و برقراری
قوانین مذهبی،
از امکان برخورداری
از حقوق مطروحه
در این کنوانسیونها
محروم بودهاند.
و در حالی که در
سایر کشورهای جهان
امر دفاع از حق
کودکی همچنان
در حال پیشروی
است، در ایران
پسرفت غیر قابل
قبولی را در این
زمینه مشاهده میکنیم.
تصویب مواد 27 و 22 به
اصطلاح «حمایت
از حقوق کودکان»
در اکتبر 2013، که امکان
ازدواج سرپرستان
با دخترخواندههای
خود را قانونی
میکند، شاهد این ادعاست. اقزایش
روزافزون آمار
کودکان کار و خیابان،
محرومیت از تحصیل،
خشونت علیه کودکان،
تبعیض جنسیتی علیه
کودکان دختر، رشد
پدیدهی کودک همسری،
اعدام کودکان،
پایمال شدن حقوق
کودکان پناهنده
و مهاجر، نمودهایی
روشن و اسفانگیز
از مجموعهی قوانین
ضد کودک در ایران
هستند.
در دفاع
از حق کودکی در
ایران، و دامن
زدن به تلاشی گسترده
و همبسته و متحد
علیه تمامی قوانین
کودک آزار، از
شما دوست عزیز
میخواهیم با امضا
و پشتیبانی از
کارزاری که جهت
لغو قوانین ضد
کودک و جایگزینی
آن ها با
دستاوردهای استاندارد
و بینالمللی به راه انداختهایم،
حمایت کنید.
به ضمیمه،
فراخوان کارزار
«مرکز ادبیات کودک،
داروگ» و «جمعیت
الغای کار کودکان
در ایران» را برای
شما ارسال میکنیم.
سوسن
بهار
شانزده
دسامبر 2013
خواست و
تلاش ما لغو
بی درنگ
قوانین قابل
سرزنش علیه
کودکان ایران
است
به: سازمان
جهانی کار
یونیسف
گلوبال مارش
علی رغم وجود
و تصویب
کنوانسیون
حقوق کودک، و
مقاوله نامه
182
کودکان
ایران هنوز از
مکانیسم
ایمنی برای
حقوق شان بر
خوردار نیستند؛
مضافا قوانین
مذهبی دولت
جمهوری
اسلامی در
تناقض با حقوق
تعیین شده و
استاندارد
های بین المللی
در زمینه حقوق
کودکان است.
با تصویب
مصوبههای 22 و 27
قانون به
اصطلاح
"حمایت از
حقوق کودکان"
در اکتبر سال
2013،
جمهوری
اسلامی ایران
گام دیگری در
زمینهی به
انقیاد
کشاندن حقوق کودکان
در ایران را
بر داشته است.
اجرای این
قانون توسط
جمهوری
اسلامی نه
تنها راه را
برای پدیدهی
آزار جنسی
کودکان و
پدوفیلیسم به
شیوهای رسمی
باز کرده،
بلکه مفهوم
آتوریتهی
معنوی والدین
را نیز خدشهدار
کرده است. با
اجرای
اصلاحات 22 و 27،
حق ازدواج با فرزندخوانده
به تصویب رسید
و همچنین
امنیت هویتی
فرزندخوانده
زیر سئوال
برده شد.
ما
از تمامی نهادها،
سازمانها و
موسسات مدافع
حقوق کودکان
میخواهیم با
امضای این قطعنامه،
در امر لغو بی
درنگ مجموعهی
قوانین کودک
آزار ذیل
مداخله کنند.
مطابق
مادهی 1210 قانون
مدنی، هيچ كس
را نمیتوان
بعد از رسيدن
به سن بلوغ به
عنوان جنون يا
عدم رشد محجور
نمود، مگر آن كه
عدم رشد يا
جنون او ثابت
شده باشد. و
مطابق تبصرهی
2 همان ماده،
اموال صغيری
را كه بالغ
شده است در
صورتی میتوان
به او داد كه
رشد او ثابت
شده باشد.
تبصره 1: سن
بلوغ برای
پسران پانزده سال
قمری (چهارده
سال و هفت ماه)
و برای دختران
نه سال قمری (هشت
سال و نه ماه)
است.
در
زمینهی حقوق
جزایی، بر اساس
تعاریف سن
بلوغ برای
کودکان عمل میشود
و به همین
دلیل مجازات
اعدام و انواع
دیگر مجازاتها
برای کودکان
زیر هجده سال
وجود دارد. اما
وقتی که نوبت
دخالت در حاصل
دسترنج
کودکان میشود،
این ماده میگوید:
بالغ شدن شرط
رشد نیست و
کودک حق تصرف
دستمزد خویش
را ندارد.
مادهی
1041 قانون مدنی
جمهوری
اسلامی تصریح
میدارد که
ازدواج قبل از
سن بلوغ ممنوع
است.
تبصره:
این قانون
تصریح میدارد
ازدواج قبل از
سن بلوغ با
صلاح دید و
نظر مراجع ذیربط
بدون مانع است.
سن
قانونی
ازدواج برای
کودکان دختر
در ایران سیزده
سال است.
تبصرهی مادهی
1041 اجازهی
ازدواج قبل از
این سن را با
صلاحدید
ابوین یا
مراجع دیگر
بلامانع میشمارد.
فقر مالی و
فرهنگی
بسیاری از خانوادهها
در پدیدهی
کودک همسری و
مرگ و میر زیر هجده
سالگی فجایع
زیادی به بار
آورده است از
جمله مرگ کودی
هشت سالهی
یمنی در اثر
خونریزی بعد
از ازدواج در
ماههای اخیر
است.
- ما خواهان
تعیین سن رسمی
ازدواج هجده
سال بر اساس
استانداردهای
پیشرو بینالمللی و
ممنوعیت کودک
همسری هستیم.
مادههای 79 تا 84
قانون کار
جمهوری
اسلامی ایران
در ارتباط با
ممنوعیت کار
کودکان زیر پانزده
سال است. اما
طبق تبصرههای
168 و 188 این قانون،
کارگاههای
خانوادگی و
مجموعهی
کارهایی که
کارفرماهاشان
ابوین (پدر،
جدپدری) هستند،
همچنین کارگاههای
کوچک و
مانوفاکتورها،
از این قانون
معاف میباشند.
- ما خواهان
اجرای کامل
مقاوله نامههای
182 و 189 در ارتباط
با کار کودکان
هستیم.
طبق مادهی 220
مجازات کشوری،
اگر کودکی
توسط پدر یا
پدربزرگ و جد
پدری به قتل
برسد، مجازات
قصاص برای
قاتل وجود
نخواهد داشت و
با پرداخت دیه
و ده روز
زندان آزاد میشوند.
بنا به قوانین
فقهی در زمینهی
تادیب؛ حد
تنبیه کودکان
عدم مردن آنهاست.
مادهی 49
مجازات عمومی
جمهوری
اسلامی بیان
میکند کودکان
در صورت
ارتکاب جرم از
مجازات کیفری
معاف هستند. ودرصورت
لزوم به کانون
اصلاح و تربیت
فرستاده میشوند.
تبصرهی 1: کودک
کسی است که به
سن بلوغ
نرسیده باشد، طبق
تعریف شرعی
بلوغ.
تبصرهی 2: اگر
به منظور
تربیت تنبیه
بدنی لازم است
باید در حد
متوسط باشد.
با توجه به
مادهی قانونی
1210، سن بلوغ
برای دختران نه
سال و پسران پانزده
سال است. و در
نتیجه طبق
قانون مجازت
عمومی شامل
مجازات اعدام
هم میشوند. «امنستی
اینترناسیونال»
از سال 1990، 21
مورد اعدام
زیر هجده سال
را در ایران
گزارش کرده
است. یازده
نفر از این
کودکان تا
رسیدن به سن هجده
در زندان نگه
داشته شده و
بعد به قتل
رسیدهاند و ده
نفردر حالی که
زیر هجده سال
بودند اعدام
شدهاند.
- ما خواهان لغو
قوانین کودک
آزار جمهوری
اسلامی از
جمله قانون
مدنی 1210 و خواهان
لغو مجازات
اعدام در
تمامیت آن
هستیم.
مادهی 37
کنوانسیون
حقوق کودک، که
تمامی دولتهای
امضا کننده و
از جمله جمهوری
اسلامی ملتزم
به رعایت آن
هستند، در این
مورد تصریح میکند:
«نه مجازات
اعدام و نه
حبس ابد نباید
بدون امکان
آزاد شدن
برای کودکان
زیر هجده سال
وجود داشته
باشد.»
- هیج کس
حق تنبیه
کودکان را
ندارد. آنها
نباید در
زندان در کنار
بزرگترها
قرار داده
شوند.
بر
اساس بند 2
مادهی 976 قانون
مدنی جمهوری
اسلامی، اصل
خون یا تابعیت
نسبی تنها از
راه پدر به
رسمیت شناخته
میشود.
بنابراین،
کودکان حاصل
از ازدواج
مادران
ایرانی و
پدران
افغانستانی
از تابعیت
ایران محروم
بوده و امکان
دریافت
شناسنامه
ندارند. بنا
به آمارهای اعلام
شده، تنها در
استان خراسان
56 هزار کودک
فاقد
شناسنامه
حاصل از
ازدواج مادر
ایرانی با پدر
افغانستانی
وجود دارد. در
عین حال، بر
اساس همین
قوانین
ارتجاعی، این
گونه کودکان و
نیز تمامی
کودکان
افغانستانی
ساکن ایران از
امکان تحصیل و
آموزش محروم
بوده و مجبور به
کارهای سخت و
پرمشقت در
بازارهای کار
ایران هستند.
- ما
خواهان صدور
شناسنامه
برای تمامی
کودکان بدون
شناسنامه و
ثبت هویت آنان
و همچنین
تحصیل رایگان
و اجباری با
کیفیت بالا برای
آنان هستیم.
مرکز
ادبیات کودک
داروگ
جمعیت
الغای کار
کودکان در
ایران
darvag_darvg@yahoo.com www.darvag.com Tell :0046702155257 Markaz Adabiyat Kodak Darvag